ఆటో వచ్చి ఆగింది. ‘ఎక్కడికి పోవాలి సాబ్…!’ అని అడిగాడు అటో అతను తల బయటికి పెట్టి. తనుండే ఏరియా పేరు చెప్పి అటో అతను వస్తాడో రాడో అడిగాడు రామారావ్.
‘ఎక్కండి సార్..! లోపల మేడం కూడా ఆ ఏరియా కే వెళుతుంది… మీరు ఇచ్చేది మీరు ఇవ్వండి… మేడం ఇచ్చేది మేడం ఇస్తుంది… నాకు మీటర్ మీద కొంచెం ఎక్కువ ఇప్పించండి’ అన్నాడు ఆటో అతను. రామారావ్ లోపల మేడం ఎవరా అని తొంగి చూసాడు అటో లోకి. ఆ స్ట్రీట్ లైట్ కాంతి లో లోపల ఒక ప్రౌఢ కూచుని ఉండడం గమనించాడు. ఆమె రూపు రేఖలు స్పష్తం గా కనిపించ లేదు గానీ తెల్లని ఆమె మేని ఛాయ మాత్రం అర్ధం అయింది. సరేలే ఆవిడకి అభ్యంతరం లేనిది నాకెందుకు అనుకుని ఆటోలో ఆమె పక్కన కొంచెం దూరం ఇచ్చి కూచున్నాడు రామారావ్. అక్కడి నుండి అతని ఇల్లు ఉండే ఏరియాకి వెల్ల డానికి ఎలా అయినా అరగంట పడుతుంది. ట్రాఫిక్ ఉండే పగలు సమయ మయితే అరగంట పైన పడుతుంది. అటో బయలు దేరింది.
రామారావ్ ఆ చీకటి లో ఆటోలో నుండి బయటికి చూస్తూ అప్పుడప్పుడూ తల తిప్పి పక్కన ఉండే ఆమెని చూడ డానికి ట్రై చేస్తున్నాడు. సరిగ్గా అయిదు నిమిషాల తరువాత ఆమె తనకి కొంచెం దగ్గరకి జరిగి నట్టుగా అనిపించింది. ఆమె కొట్టుకున్న సెంటు వాసన ముక్కు పుటలకి తగులు తుండగా ఎందుకయినా మంచిదని కొంచెం దూరం జరగ డానికి ప్రయత్నించాడు రామారావ్. అలా అనుకుంటూ ఉండగానే ఆమె మెత్తని శరీరం తన శరీరానికి తగిలింది. ఏమి చెయ్యాలో అర్ధం కాక తల అటూ ఇటూ తిప్పాడు రామారావ్. అప్పటికే ఆమె తొడ తన తొడకి రాసుకోవడం ఆమె ఒంటికి పూసుకున్న పౌడర్ వాసన గుప్పు మని తనకి తగలడం అయింది. ఆమె కావాలని వేసిందో,లేక తెలీకుండా పడిందో తెలియదు గానీ గాజుల చెయ్యి గల గల మంటూ తన తొడల మధ్య సరిగ్గా ఆయుధం పైన పడింది.
రామారావ్ కి 45 సంవత్సరాలు ఉంటాయి. మాంచి కండ పుష్టి లేక పోయినా ఆరోగ్యం గానే ఉంటాడు. మామూలుగా భార్య తప్ప తన ‘కండ్రిక’ మీద వేరే చెయ్యి పడి ఎరుగడు. అలాంటిది ఆ రాత్రి పూట, ఆ చీకటిలో, ఆటో లో తన దడ్డు ని కదిలిస్తున్న ఆ మగువ చిలిపి చేష్టలకి అతనిలో మృగ తృష్ణ మేలుకుంది. ఆటో డ్రైవర్ ముందు చూస్తూ మెల్లిగా వెళుతున్నాడు. ఒక వయిపు తప్పు అని అనిపిస్తున్నా ఆ వాతావరణం అతని తొడల మధ్య కదలిక కి పూర్తిగా సహకరించింది.ఆమె చెయ్యి మీద తన చెయ్యి వేసి తన ఆయుధాని కేసి వత్తుకున్నాడు. మెత్తగా, చల్లగా తగిలిని ఆమె చేతి స్పర్స అతనిలో తిమ్మిరిలు రేగ డానికి కారణ మయింది. తన కంటి అద్దాలని సవరించు కుంటూ ఆమె వయిపు తల తిప్పాడు రామారావ్.
రామారావ్ నే చూస్తున్న ఆమె తన చేతి తో అతని నడుము కింద ఉబ్బెత్తు ప్రదేశాన్ని పైనుండే మోజుగా పిసికేస్తూ అతని కళ్ళల్లోకి కళ్ళు పెట్టి తలుక్కున నవ్వింది. ఆ చీకటిలో, వీధి దీపాల కాంతి ఆమె పలువరస మీద పడి తలుక్కుమన్నాయి. ముక్కు పుడక మీద పడిన కాంత
ి కిరణం నేరుగా రామారావ్ కళ్ళల్లో పడింది. కళ్ళు పెద్దవి చేసి, జూకాలు కదిలిస్తూ ఆమె ఇచ్చిన స్మైల్ కి డంగై పోయిన రామారావ్ ఆహా ఏమి నా అదృష్టము… అనుకుంటూ ఆమె ముఖం కేసి తన ముఖాన్ని జరిపాడు. కింద పిసుకుతూనే అతని వయిపు జరిగిన ఆ మగువ అతని చెంపలకి తన చెంపలు రాసింది. కళ్ళు బైర్లు కమ్ము తుండగా రామారావ్ తన రెండు చేతుల్నీ ఒకే సారి ఆమె ఎత్తుల మీద వేసాడు. అతని చేతుల పిసుకుడికి పైట కొంగు జారిందో, లేక పిన్ను లేక జారిందో తెలియదు గానీ పమిట ఎప్పుడో ఆ ఎత్తుల మీద నిలవలేను అంటూ ఆమె వడిలో సేద తీరుతుంది. ఫుట్ బాల్ సైజులో పొగరుగా, డేరింగ్ గా తల ఎత్తుకుని నిలబడి ఉన్న ఆ బాయి ముద్దలు రామారావ్ చేతి పిసుకుడికి ఇంకాస్త ఉబికాయో ఆమె రవిక పిగిలి పొయ్యేట్టు ఉంది. అప్పటికే రవిక కుట్లు వెడల్పు అయిపొయ్యి తెగిపోయ్యేట్టు ఉన్నాయి.
రామారావ్ పెదవులు మెత్తగా, పలుచగా, ఏదో రుచిలో ఉన్న ఆమె పెదవులని తనివి తీరా చీకుతున్నాయి అప్పటికే. ఆమె చెయ్యి అతని ఫాంట్ జిప్ లోకి దూరి అండర్వేర్ ని దాటుకుని బలుపెక్కి కొట్టుకుంటున్న అతని తోలు కడ్డీని బయటికి లాగి పైకీ కిందకీ ఆడిస్తుంది వేగం గా.. రామారావ్ చేతులు ఆమె రవిక సందులో నుండి లోపలి కి దూరి ఆమె కుచాగ్రాల మీద అర అంగుళం మేర పైకి లేచి ఉన్న ముచికలని నలుపుతున్నాయి. ముందు డ్రైవర్ కి ఆమె గాజుల చప్పుడూ ఆమె పెట్టే ‘స్స్…హ్మ్…హా.. ఓహ్…’ అనే మూలుగులు వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి. ఆ చల్లని రాత్రి ఆ ఆటోలో వేడి సెగలు తెలుస్తూనే ఉన్నాయి. ఒక సారి వెనక్కి తిరిగి చూసి మనకెందుకు లెమ్మని మళ్ళీ ముందుకు తిరిగి ఆటోని జాగ్రత్తగా నడుపు తున్నాడు.
రామారావ్, ఆమె కీ ఆ ఆటో గతుకులో పడ్డప్పుడల్లా ఒళ్ళు అదురుతుంది. ఆ ఆదరడం లో ఇంకా ఇంకా హత్తుకుని పోతున్నారు. అలా ఎంత సేపు అయిందో తెలియదు కానీ రామారావ్ చెయ్యి ఒకటి ఆమె కుచ్చిల్ల నుండి బిళ్ళ దాకా చేరుకొని ఆ రెమ్మలని పొడుచుకుంటూ లోపలి వెళ్లి కలియ తిరుగుతుంది. ఇలా కాదని కొంచెం సర్దుకుని కూచుని ఒక చేత్తో ఆమె బంతులనీ ఇంకొక చేత్తో ఆమె బిల్లనీ అల్లాడిస్తున్నాడు. మూడు వేళ్ళు ఆమె బిల్లలోపలికి దించి బయటికీ లోపలికీ ఆడిస్తూ పూ రెమ్మల గోడలకి వేళ్ళతో వత్తిడి కలిగిస్తూ గుండ్రం గా తిప్పుతూ ఉంటె చలి జ్వరం వచ్చిన దాని లాగా తన శరీరాన్ని ఎగిసి పడేస్తూ ఒక చేత్తో అతని చేతిని తన మదన మందిరం కేసి వత్తుకుంటూ ఇంకొక చేతిని తన కొవ్వేక్కిన బత్తాయిల మీద దాడి చేస్తున్న రామారావ్ రెండో చేతి మీద వేసి ఇంకా ఇంకా కావాలన్నట్టు రెచ్చకోడుతుంది. నడుము కొంచెం పైకి లేపు అటూ ఇటూ తిప్పుతూ అతని వెళ్ళని లోపల తనకు కావలసిన విధం గా. ‘ఒకే సారి నీ మూడు వేళ్ళూ లోపల దూరి కెలుకుతుంటే మూడు ఆయుధాలు నన్ను ఇరగ దీస్తున్నాయి అనిపిస్తుంది…మ్మ్..స్స్..’ అంటూ మూలుగుతుంది.
రామారావ్ కి కాలమే తెలియడం లేదు. సరిగ్గా ఇంక ఇద్దరికీ క్లైమాక్స్ వస్తుందనగా అతని ఇల్లు ఉండే ఏరియా వచ్చింది. అటో ఒక వీధి ముందర ఆపేసి తల వెనక్కి తిప్ప కుండానే ‘సార్..! మీ వీధి వచ్చేసింది…’ అన్నాడు అటో డ్రైవర్.
అప్పటి దాకా మైకం లో ఉన్న రామారావ్ గబుక్కున బట్టలు సర్దుకుని అటో దిగేసి ముందుకు వచ్చి ‘ఎంతైంది…?’ అన్నాడు జేబులో చెయ్యి పెట్టుకుంటూ.
‘రెండు వేల రెండు వందలు..!’ అన్నాడు అటో డ్రైవర్ రామారావ్ ముఖం కేసి చూస్తూ.
‘ఆ…! అంత ఎందుకయింది…. అయితే గియితే రెండు వందలు అవ్వాలి గానీ…!’ అన్నాడు రామారావ్.
‘రెండు వందలు అక్కడి నుండి ఇక్కడికి వచ్చిన దానికి సార్…! మిగతా రెండు వేలు ఇంతసేపూ లోపల మీరు చేసిన పనికి…’ అన్నాడు అటో డ్రైవర్ పళ్ళు ఇకిలిస్తూ…
గతుక్కు మన్న రామారావ్ అటో అతనికి రెండువేల రెండు వందలు చెల్లించి ‘ఆమెని ఎక్కడి కి తీసుకు వెలుతున్నావ్…? అన్నాడు.
‘ఆమె మా తాలూకానే సార్… మీకు మళ్ళీ కావాలంటే నా ఆటోకి ఫోన్ చెయ్యండి…’ అంటూ తన ఫోన్ నంబర్ ఇచ్చాడు అటో డ్రైవర్.
మళ్ళీ గతుక్కు మన్నాడు రామారావ్…’ఇదేమి కొత్త రకం కలెక్షన్ రా భగవంతుడా’ అనుకుంటూ
